જીવન છે મંચ પર એક નાટકની કથા,
પ્રતિ દ્રશ્યે નવા પાત્રો, નવા ભાવ લઈ આવે,
ક્યારેક હર્ષ તો ક્યારેક દુઃખની પેઠા,
સુખ-દુઃખની લહેરોમાં નાટ્યપથ દેખાય.
કદી હસવું, તો કદી રડવું છે ફરજ,
કદી શાંત દર્શક, તો કદી ભુમિકા અમારું,
આ પડદા પાછળ છુપાયેલી છે પરમ સાચી મરજ,
જ્યાં સુધી ન સમજાય એ ભૂમિ આપણા થયાં પારું.
ક્યાંક વીરત્વે વિજય મળે ને ક્યાંક પરાજય,
ફરી માફી છે તો ક્યાંક અભિમાનથી હરાવવું,
દર એક ક્ષણનો મિજાજ બદલાય એવી રીતે,
કે આખરે એને નમ્રતાથી અપનાવવું.
નવ પ્રતિફળ આપે આ નાટકની રમત,
જીવનના મંચ પર અંતમાં બધું જ અસમટ.
- દુષ્યંત પરમાર