કાવ્ય : શબદ વૈરાગી – મનીષ શિયાળ

શબદ વૈરાગી શબદ સાધો,

ઘૂમી રહ્યો છે અંદર—બાહીરે નાદ સાધો.

એક કરતાં એક તૂટે; પામતાં શબદ ન ખૂટે;

ખરો જ્ઞાની મજા લૂંટે; ત્યાં ગંગ સરવાણી ફૂટે.

અવળા—સવળી ચાલી રહ્યો માંહે; ઓહમ્ સોહમ્ વાદ સાધો.

શબદ વૈરાગી શબદ સાધો.

ઘૂમી રહ્યો છે અંદર—બહીરે નાદ સાધો.

વચન વિવેકી પીઓ પય પદાર્થ અમોલખ વાણી;

પરા—પશ્યંતી મધ્યમા—વૈખરી ભરે તુંજ ઘર પાણી.

તુંહી તુંહી જપતજાપ માંહે; સત્યમ્ શિવમ્ સુંદરમ્ સાદ સાધો.

શબદ વૈરાગી શબદ સાધો,

ઘૂમી રહ્યો છે અંદર—બહીરે નાદ સાધો.

∆ ધતૂરો

મનીષ શિયાળ